Dag 2016
Het jaar waarin mijn allergrootste held overlijdt en ik nog
steeds om hem rouw
Het jaar waarin mijn dochter Louise zich steeds meer durft
te laten zien als de mooie vlinder die ze is
Het jaar waarin ik het nieuws soms liever mijd, ziek van de
beelden uit Syrië, de aanslagen en de vluchtelingenstromen
Het jaar waarin ik eindelijk gestopt ben met roken, dit keer
getriggerd door een fikse longontsteking, en me daardoor beter voel dan ooit
Het jaar waarin Nicolas start in groep 3 en we bij het
eerste gesprek te horen krijgen dat hij zo snel afgeleid lijkt, maar
achterstevoren op zijn stoel naar buiten kijkend toch heel goed weet wat de
opdracht is. En daarin zo op mij, zijn moeder, lijkt
Het jaar waarin we extra oppas regelen en daardoor weer meer
ruimte krijgen om naar film en theater te gaan en dat heerlijk vinden.
Concerten mijd ik vooralsnog, te vol van wat verloren is gegaan
Het jaar waarin het populisme steeds meer om zich heen
grijpt met als voorlopig dieptepunt de verkiezing van Donald Trump
Het jaar waarin ik me opnieuw realiseer hoe fijn het is om samen
te zijn met de man tegen wie ik lang geleden al ja heb gezegd
Het jaar waarin ik eindelijk die hardnekkige
zwangerschapskilo's kwijtraak
Het jaar waarin Louise mij uitlegt dat mijn enthousiasme
niet altijd charmant is, maar eerder gênant en of ik het verschil wel snap?!
Het jaar waarin ik eindelijk het zwemmen weer oppak en dit
fanatiek wekelijks doe
Het jaar waarin Louise en Nicolas net David Bowie hebben
omarmd om vervolgens in januari geconfronteerd te worden met zijn dood . We
daarom nog een keer naar de tentoonstelling in Groningen gaan, zijn leven en
talent vierend
Het jaar waarin ik op mijn werk de balans vind die ik al
zolang zoek
Het jaar waarin Nicolas mij keer op keer weer ontroert,
gewoon door er simpelweg te zijn
Het jaar waarin een dierbare vriendschap bijna verloren ging
en gelukkig toch behouden bleef. You know who you are
Het jaar waarin ik voor het laatst kan bloggen en de belofte
doe hier volgend jaar mee te stoppen, gedwongen door het feit dat mijn kinderen
hun beeldrecht opeisen en gelijk hebben ze
Het jaar waarin ik afscheid heb moeten nemen van mijn
schoonzus en surrogaat oma van de kinderen. Dag lieve Hannie
Het jaar waarin ik mijn eerste (en laatste?) tatoeage zet
als eerbetoon aan Prince
Het jaar waarin het boek Hallo Muur van Erik Jan Harmens de
meeste indruk op me maakt
Het jaar waarin we traditiegetrouw in de laatste week leven
met de top 2000 en opnieuw geschokt worden, dit keer door het overlijden van
George Michael
Het jaar waarin ik me meer dan ooit realiseer hoe kwetsbaar
en mooi het leven is. Dat we er zuinig op moeten zijn, zuinig op elkaar moeten
zijn
Het jaar met alle ervaringen en gebeurtenissen, de mooie, de
lelijke, de leuke en de verdrietige.
Dag 2016
Hallo 2017
Het jaar waarin mijn allergrootste held overlijdt en ik nog
steeds om hem rouw
Het jaar waarin mijn dochter Louise zich steeds meer durft
te laten zien als de mooie vlinder die ze is
Het jaar waarin ik het nieuws soms liever mijd, ziek van de
beelden uit Syrië, de aanslagen en de vluchtelingenstromen
Het jaar waarin ik eindelijk gestopt ben met roken, dit keer
getriggerd door een fikse longontsteking, en me daardoor beter voel dan ooit
Het jaar waarin Nicolas start in groep 3 en we bij het
eerste gesprek te horen krijgen dat hij zo snel afgeleid lijkt, maar
achterstevoren op zijn stoel naar buiten kijkend toch heel goed weet wat de
opdracht is. En daarin zo op mij, zijn moeder, lijkt
Het jaar waarin we extra oppas regelen en daardoor weer meer
ruimte krijgen om naar film en theater te gaan en dat heerlijk vinden.
Concerten mijd ik vooralsnog, te vol van wat verloren is gegaan
Het jaar waarin het populisme steeds meer om zich heen
grijpt met als voorlopig dieptepunt de verkiezing van Donald Trump
Het jaar waarin ik me opnieuw realiseer hoe fijn het is om samen
te zijn met de man tegen wie ik lang geleden al ja heb gezegd
Het jaar waarin ik eindelijk die hardnekkige
zwangerschapskilo's kwijtraak
Het jaar waarin Louise mij uitlegt dat mijn enthousiasme
niet altijd charmant is, maar eerder gênant en of ik het verschil wel snap?!
Het jaar waarin ik eindelijk het zwemmen weer oppak en dit
fanatiek wekelijks doe
Het jaar waarin Louise en Nicolas net David Bowie hebben
omarmd om vervolgens in januari geconfronteerd te worden met zijn dood . We
daarom nog een keer naar de tentoonstelling in Groningen gaan, zijn leven en
talent vierend
Het jaar waarin ik op mijn werk de balans vind die ik al
zolang zoek
Het jaar waarin Nicolas mij keer op keer weer ontroert,
gewoon door er simpelweg te zijn
Het jaar waarin een dierbare vriendschap bijna verloren ging
en gelukkig toch behouden bleef. You know who you are
Het jaar waarin ik voor het laatst kan bloggen en de belofte
doe hier volgend jaar mee te stoppen, gedwongen door het feit dat mijn kinderen
hun beeldrecht opeisen en gelijk hebben ze
Het jaar waarin ik afscheid heb moeten nemen van mijn
schoonzus en surrogaat oma van de kinderen. Dag lieve Hannie
Het jaar waarin ik mijn eerste (en laatste?) tatoeage zet
als eerbetoon aan Prince
Het jaar waarin het boek Hallo Muur van Erik Jan Harmens de
meeste indruk op me maakt
Het jaar waarin we traditiegetrouw in de laatste week leven
met de top 2000 en opnieuw geschokt worden, dit keer door het overlijden van
George Michael
Het jaar waarin ik me meer dan ooit realiseer hoe kwetsbaar
en mooi het leven is. Dat we er zuinig op moeten zijn, zuinig op elkaar moeten
zijn
Het jaar met alle ervaringen en gebeurtenissen, de mooie, de
lelijke, de leuke en de verdrietige.
Dag 2016
Hallo 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten