Louise en Nicolas: 2014

We wensen jullie een gelukeg niew jaar!

2014

Ik vond het een heftig jaar. Wereldwijd, in ons eigen land en ook privé. Ik heb mooie dingen meegemaakt, me verwonderd, maar ben ook verdrietig geweest ,boos en opstandig. Kan het nu echt niet anders? Nee, blijkbaar niet. Zoals ik het zie zitten we in een periode van overgang, die overigens al langer gaande is. De Maya’s hebben het goed gezien. Oude ideeën werken niet meer, nieuwe komen moeizaam en met veel weerstand van de grond. Dit omdat we allemaal zo graag vast willen houden aan wat we kennen. Ik kwam onderstaand gedicht tegen van Antoine de Saint Exupéry. Het ontroert me omdat het zo de kern raakt waar we ons bevinden:

“Wanneer je een schip wilt gaan bouwen
Breng dan geen mensen bijeen
Om timmerhout te sjouwen
Of te tekenen alleen
Voorkom dat ze taken ontvangen
Deel evenmin plannen mee
Maar leer eerst de mensen verlangen
Naar de eindeloze zee”

Verandering kost tijd en pas als we met elkaar intrinsiek verlangen naar een betere en mooiere wereld, waar iedereen tot zijn recht komt, zal er ook echt een verandering komen. We durven het oude los te laten, onwetend over wat er dan komt, maar bereid om die stap te zetten. Helaas gaat daar ook een periode van leed en veel ellende aan vooraf. Dat leert de geschiedenis ons. Hoe verhoud ik me daar toe als moeder van 2 jonge kinderen? Ik heb daar geen kant en klaar antwoord op. Wat ik wel probeer is te zien hoe onze kinderen leven van moment tot moment en het leven vooral nemen zoals het komt. Ze genieten van het mooie, hebben verdriet over kleine en grote dingen, maar gaan gewoon door, onbevangen en met een open blik naar de wereld. Ik probeer zo ook in het leven te staan. Dat gaat me de ene dag beter af dan de andere, maar ik weet dat als ik zo kijk, ik ook echt open sta voor anderen en verschil kan maken. Hoe klein en onbeduidend ook. Daar leef ik voor en dat geeft me oprecht voldoening. Mijn kinderen helpen me daarbij.

Dankjewel lieve Louise en Nicolas voor het ons beter laten kijken naar de wereld en al het mooie wat er ook is. Vol enthousiasme en leergierigheid willen jullie het leven en de wereld ontdekken. Jullie zijn het leven en de toekomst. Ik hou van jullie met heel mijn hart en gun jullie dat je mag je zijn wie je bent en dat in vrijheid samen met anderen. Op naar een mooi 2015!

Onze sterretjes

Nu 2014 echt bijna ten einde is nog even een paar leuke uitspraken van Louise en Nicolas opgetekend het afgelopen jaar :

Louise: “Papa kan veel harder schommelen dan jij, daar is hij goed in”. Ik: “Ach ik ben goed in andere dingen”. Louise: “ Ja…korte stilte… in bellen”.

Nicolas, stilletjes zittend in een hoekje van het balkon: “Ik ben hier aan het beleven, maar er valt niks te beleven”.

Nicolas: “ Kijk daar staat Corry’s motor”. Louise: “ Welnee, dat is een spacescooter”.
(Bij ons in de garage en Corry is onze buurvrouw)

Louise: “ Ook meisjes kunnen geloven in Allah. Ze dragen dan een blinddoek”.

Nicolas tegen mij: “Agent wilt u even in mijn luier kijken”.
Meneer doet het overdag inmiddels keurig op het toilet, nacht is wisselend succesvol.

Louise ruziemaken met Nicolas: “Hier plopneus”.

Nicolas tegen Louise: “He soepkip”.

Louise: “Mama, ik denk altijd heel goed na als ik iets zeg. Dat heb ik van mezelf geleerd”.

Nicolas: “Mama ik ben trots op je omdat je zo goed werkt”

Ik tijdens het naar bed brengen van de kinderen: “Nicolas wil je nog wat drinken? Een biertje misschien?” Louise: “Nee dat kan niet, hij heeft net zijn tanden gepoetst”.

Nicolas valt van de stoel, schrikt, maar herstelt zich snel en zegt: “Hoe vonden jullie mijn kunstje?”

Louise gaat een kijkje nemen bij haar nieuwe groep 3: Ik: En vonden de andere kinderen het leuk om je te zien?”. Louise: Dat mag niet mama, daar wordt hard gewerkt”.

Nicolas: “ Ik heb spierballen en spiervoeten”.

Louise: “Je moet stoppen met spenen Nicolas. Anders krijg je een meubeltje!”

Nicolas: “Ik ben nu 4 en heb nog steeds een piemel!”

Louise: “Ik onthoud alles. Ik kijk gewoon in mijn hoofd en dan weet ik het weer”.

Nicolas reactie op Louise haar poging om het goed te maken: “Sorry is voorbij!!!”

Louise: “Hoe heet dat dier, een eland? Of hoe heet die met die stokken op zijn hoofd?”

Nicolas ziet dolfijnen op televisie: “ He kijk mama, jouw lievelingsdier, kwallen!”

Nicolas in de lift, wijzend op een sticker met het rookverbod: “ Kijk hier mag je niet roken. Dat is jammer, want ik was net van plan om te gaan roken.
Louise: “ Ja mama, dat is zeker jammer voor jou, want jij rookt graag hé Antoinette van Vugt”.

Louise na een val en met gevoel voor drama: “ Het leek net alsof ik mijn nek brook…”

Nicolas: “ Mag ik een ijsje please…dan doe ik alles voor u”

Louise tijdens woordjes oefenen: “Ophouden jullie, ik moet me concentreren”. Om vervolgens demonstratief naar de slaapkamer te vertrekken, deur dicht en daar geconcentreerd verder gaan (hoorden haar hardop lezen).

Nicolas ging er weer eens vandoor en raakte op school opgesloten in de gymzaal. Na zijn bevrijding verklaarde hij: “ Ik was zwaar in nood mama”.

Louise, reagerend op de vraag of ze een tekening nog een keer kan maken: “Nee dat kan ik niet, nadat ik het gemaakt heb is het uit mijn hoofd”

Nicolas: “ Het is hier weer ouderwets gezellig”.

Louise: “ Een meisje krijgt een baby uit haar buik. Een jongen niet, die kan staand plassen”.

Nicolas: “ De wereld is een magisch avontuur”.

Dank jullie allebei dat wij deel uit mogen maken van dit magisch avontuur. We houden van jullie! Op naar nog veel meer magische avonturen in 2015 voor ons allemaal!

Liefs familie Vos & Co.