Louise en Nicolas: 2013

2013 is alweer bijna voorbij. Ik heb net nog de tekst over 2012 voor dit blog gelezen. Bijna niet te geloven dat dit een jaar geleden is. Wat gaat een jaar snel en wat gebeurt er veel als je kijkt naar de eerste levensjaren van onze kleintjes. Klein zijn ze nog steeds, maar stiekem toch ook al echte mini-mensjes met echt een eigen karakter. Louise onderzoekend, sterk, (eigen)wijs, terughoudend in het contact met anderen, maar als het vertrouwen er eenmaal is dan kan ze zich echt geven (ik moet eerst even ontdooien zegt ze daar zelf over). Alles wat ze meemaakt zuigt ze helemaal in zich op. Een ijzersterk geheugen en met oog voor detail. Zo kan ze mama al soms leren hoe ze dingen moet maken of oplossen…”kwestie van eerst goed kijken mama en dan pas doen”. Ik leer elke dag nog nieuwe dingen J. Ze lijkt erg op haar papa in haar manier van kijken en openstaan voor nieuwe ervaringen. Een lief en slim meisje, waar we erg trots op zijn.
Nicolas, een echte jongen, druk, wild, maar ook ontzettend lief en een heus kroelbeertje. Nicolas ziet geen gevaar, stapt overal zo op af (we moeten hem dus erg goed in de gaten houden, want meneertje is zo weg) en is heel open en vriendelijk naar anderen. Wij zijn gek op ons ontwapende en grappige mannetje en dit wordt gedeeld door anderen die hem ontmoeten. Meneertje doet het vooral ook erg goed bij de dames met zijn donkere kijkers en lange haren en dat weet hij ook! Nicolas is sociaal, maar kan zich ook prima alleen vermaken. Nu zijn zus niet continue om hem heen fladdert, zien we hem uren spelen met zijn autootjes, puzzels en poppen. Hele verhalen maakt hij er dan van. Een rijke fantasie die hij deelt met zijn zus. En ze delen meer, heel verschillend van karakter, maar ook zo broer en zus. En wat een rijkdom voor ons als ouders om ze te zien groeien, ontwikkelen en de wereld ontdekken, stap voor stap, met vallen en opstaan. Weer heel veel mooie momenten gekend in dit jaar. 2013, nog even terugkijken en dan weer verder in 2014.

2013 Louise start in januari officieel in groep 1 van Kindcentrum Boschveld en ze doet het vanaf de start goed. Ja, de eerste weken zijn vermoeiend en ze drijft ons soms tot wanhoop als ze na een dag school moe en totaal niet voor rede vatbaar thuis komt. Moeilijk om te zien en ook moeilijk om dan je geduld te bewaren. Maar…de buien drijven over en rond Carnaval zit ze goed in haar ritme van het dagelijks naar school gaan. Haar terughoudende opstelling hindert haar niet om mee te doen met de groep. Ze pikt alles op, doet actief mee en durft zich steeds meer te laten zien. Verbaasd waren wij en haar juffen toen ze vlak voor de Carnavalsvakantie al voor de groep het nummer “Drakendans” opvoerde in de gedaante van Roodkapje. Later dit jaar herhaalt ze dit nog een keer door Sneeuwwitje te spelen in het gelijknamige sprookje. Ze weet precies hoe het verhaaltje gaat en is onverstoorbaar op het podium. Wij tot tranen toe ontroert en zo trots op onze kleine grote dame. Ze speelt graag met andere kinderen, maar haar echte nieuwe vriendinnetje dit jaar wordt Emma. Emma, die net zo slim en leergierig is als Louise en de liefde voor prinsessen deelt. De dames gaan het liefst in een prinsessenjurk naar school en nu het winter is, worden de bijpassende schoentjes die eigenlijk te koud zijn voor dit seizoen, meegenomen naar school en in de klas gedragen. Het eerste jaar sluit ze niet alleen af met een prima rapport, maar ze doet al volop mee met de opdrachten van groep 2. De opdrachten van groep 1 zijn maar saai, aldus Madam. Louise leert snel, is dol op knutselen, schrijven en rollenspellen spelen. Vol overtuiging zet ze haar rol neer als ridder of prinses en sleept haar broer daar in mee. Groot wordt ze, ze leert fietsen en zegt letterlijk: “laat maar los mama” (slik!) en staat op de wachtlijst voor zwemles (als echte waterrat kan ze niet wachten). En toch blijft ze ook nog heerlijk klein. Ze slaapt nog steeds bij ons in bed en kruipt dan het liefst in mama. Het aangeschafte stapelbed is een belofte voor de toekomst. Eerst zou ze er in gaan slapen als ze 4 zou worden..dit is inmiddels uitgesteld tot 5 jaar. 2014 dus! J
We zien wel, we genieten nog volop van die 2 warme kruikjes (ja ook Nicolas neemt zijn plaatsje in) en wanneer de tijd daar is zal ik zeker een traantje laten.

2013 Nicolas is met het naar school gaan van Louise meer op zichzelf aangewezen. Zowel op de kinderopvang als thuis moet hij zichzelf zien te vermaken en dit doet hij prima. Hij geniet er ook van. Het bemoederen door Louise is best prettig, maar je eigen gang kunnen gaan is toch ook wel erg leuk. Waar Louise op die leeftijd nog erg achter ons aan liep, kan Nicolas uren opgaan in zijn spel. Toch vindt hij het ook fijn om te delen en komt hij regelmatig vragen of 1 van ons met hem wil spelen. Ondernemend en ondeugend, lief en sociaal, maar hij laat zich ook zeker horen als het hem niet bevalt. Hij gaat echt verhaal halen als hem, in zijn ogen, onrecht is aangedaan. En zijn zus mag dan wel 1.5 jaar ouder zijn, als hij het verbaal niet kan winnen dan trekken we toch gewoon even aan de haren of we delen een knal uit? Op de kinderopvang gaat het lekker en hij gaat er met plezier naar toe. Hij is ook hier favoriet bij de dames en is volgens eigen zeggen met iedereen bevriend J. Ook hier moet hij leren om met zijn eigen kracht om te gaan. Wild en onbesuisd, dat valt niet altijd in goede aarde. Hij weet het steeds beter te controleren. Het grappige is, als hem iets overkomt of iemand is te wild dan is het verdriet overweldigend. De sirene gaat aan en die gaat voorlopig ook niet meer uit tot hij uitgebreid getroost is. Nicolas ontwikkelt zich prima en is ver met taal. Net als zijn zus kan hij zeer wijs uit de hoek komen. Met zijn gezondheid gaat het erg goed, nauwelijks ziek en de zorgen van het eerste jaar liggen ver achter ons. En toch zijn we iedere keer weer blij als we ook van het consultatiebureau of de kinderopvang horen dat hij het goed doet. De ervaringen van het eerste jaar hebben diepe indruk gemaakt en het blijft dan ook extra bijzonder om te zien hoe het nu met hem gaat. Al behoorlijk zelfstandig, meneer gaat bijvoorbeeld zelf onder de douche, droogt zich af, kamt zijn haren en kleedt zich aan. Geweldig om te zien. Met het zindelijk worden gaat het iets minder snel. Hij weet het goed, maar de luier zit toch ook nog wel prima. Het succes is dan ook wisselend, maar hij belooft keer op keer, “de volgende keer ga ik naar de pc mama”. Wil hij nu op de iPad of??? J En tsja…met die lieve grote kijkers van hem geloven we dat…keer op keer. Komt goed in 2014!

2013Terugkijkend zijn er natuurlijk ook weer de nodige grappige, ontroerende en eigenwijze opmerkingen gemaakt door beiden. Hier een kleine bloemlezing:

Louise:

Wie gelooft er in Allah?
Ik geloof in “shake that body, tsk tsk tsk” ;-)

Die motor is keivet!

Jongetje in groep 1: “Ik ben verliefd op jou”
Louise: “Nou dankjewel hoor”

Zoek het uit!

Jongetje in groep 1: “Wat ben je stil op school”
Louise (met uitgestreken gezicht): “Dat bewaar ik voor thuis, kan ik daar veel praten”

Die nieuwe app is echt heel goed nieuws!

En bovendien….(argumenteren kan ze als de beste)

Zal ik je iets vertellen…(zo begint ze vaak haar verhaal)

Tijdens verhaaltje lezen: ·Louise je moet zo even gaan plassen.
Louise: “ssssttt, dat hoort toch niet in het verhaaltje!”

Als ik aan het miepen ben, dan ben ik gewoon moe!

Louise: “ Mama is de baas op haar werk.
Mama, ben je ook de baas van iedereen in de trein?”

Louise heeft een schetsboek en dat noemt ze Facebook. Ze heeft nog ruimte voor 3 foto’s op Facebook.

Louise mag haar roze glitterschoenen met hak 1 keer aan naar school. Hier de aanpak: “Ik neem ze mee in mijn tas en dan doe ik ze pas aan als ik op school ben. En dan moeten de kindjes niet in een rij gaan staan, want dan kunnen ze het niet goed zien. Ze moeten in een kring zitten. Dan loop ik rond en dan moeten ze niet naar mijn gezichtje kijken, maar naar mijn voeten. Daar is iets nieuws te zien!

Ik neem maandag een baaldag, dan kan ik tenminste naar het Sinterklaasjournaal kijken.

Ik word later prinses of verpleegster in een kinderziekenhuis. Of ik word gewoon de baas, net als mama. “Mama, zijn alle vrouwen de baas?” Het antwoord is ja! J

Louise (boos):”Ik ga naar een ander land zonder jullie”.

Nicolas:

Nicolas (ook boos): “Ik ga naar een ander land”! Onze reactie:” Mogen we dan mee?”
Ja is het antwoord. Op de vraag of we dan niet beter gewoon hier kunnen blijven volgt een brede glimlach en de boosheid is voorbij.

Wat is hier nu weer aan de hand ? (Als hij tot de orde geroepen wordt tijdens een dag op de kinderopvang).

Je bent mijn allerbeste vriend!

Tijdens het eten van een boterham: “Wat ben ik toch een bofkont”

Mama: “Zal ik meteen met jullie gaan slapen?”
Nicolas: “ Jaaaaaa!!! Even later…waarom eigenlijk?”

Doe wat ik zeg!

Ik plas in de luier omdat dat de leven is (vrij vertaald uit De leven van Sef)

Tadaaaa.. nieuwe hagelslag!

Ik ben de baas van het Sprookjesbos!

Nicolas neemt een fotoboekje mee naar de kinderopvang. Hij vertelt dat dit zijn Facebook is

Nicolas luistert weer eens niet. Als hem vertelt wordt dat hij blijkbaar poep in zijn oren heeft, roept hij: “Papa kijk eens, heb ik poep in mijn oren????”

Ik ben er klaar mee!

Kijkend in de spiegel: “Ik ben een heel mooi mannetje”.

Nicolas droomt iedere nacht over draak, reus, kikker en ridder Thomas. En dat zijn leuke dromen!

Stomme stikkie stokie. Dat zegt hij als hij iets heel stom vindt. Hij vertelt dat hij dit geleerd heeft van Manon van de kinderopvang. Blijkt een vrije vertaling te zijn van okidoki.

Louise wil alleen maar haar prinsessenjurken aan en verder niets. Mama is boos en gooit al haar kleren op een hoop met de mededeling dat die naar andere kinderen gaan. Het heeft effect…even. Nicolas vat het geheel samen als een echte wijsgeer: “ het is zoals het is!”

Nicolas: “ Ik ga trouwen met Mette”.
Louise: “En wat als Louise nu geen man heeft?!!”

2013 Het jaar van weer heel veel spelen samen, lachen, zingen, heel erg ruzie krijgen en weer goed maken. Het jaar van vele bezoekjes aan de Efteling, opnieuw een vakantie op Kreta, theater, film en het ontdekken van de Kinderkunstfabriek. We merken dat ze groter worden, kunnen wat vaker achterover leunen , omdat ze zichzelf prima vermaken, maar zijn stiekem toch ook erg blij dat ze ons nog zo nodig hebben. Het gaat hard en daarom maar zoveel als mogelijk genieten van ieder moment, iedere dag. Dat wensen we iedereen toe voor 2014. Geniet van de momenten, iedere dag opnieuw. Omdat dat De Leven is….

Liefs, familie Vos & co