Louise en Nicolas: 2012

2012 bijna ten einde en weer voorbijgevlogen. Ook dit jaar wordt weer gekenmerkt door mooie en bijzondere momenten, vaak een lach, soms minder goede momenten en een traan. Een jaar van keuzes maken, afscheid nemen en openstaan voor nieuwe dingen. Dat is wat onze kinderen ons ook leren. Zij laten ons zien wie ze zijn, zonder voorbehoud, puur en oprecht. Zo bijzonder om hier dag in dag uit weer getuige van te mogen zijn. Lieve Louise en Nicolas, wat hebben we ook dit jaar weer van jullie genoten. Het is een voorrecht om jullie papa en mama te mogen zijn en jullie te zien opgroeien en ontwikkelen. We houden ontzettend veel van jullie.

2012 Louise viert in januari haar 3e verjaardag en mag nog een jaar naar de kinderopvang. School lijkt nog ver weg…tot 10 december 2012. Je gaat halve dagen oefenen op school bij juf Noortje en juf Judith, die je allebei even lief vindt en die je ook al ten tonele voert in je zoveelste rollenspel met Nicolas. Je bent zo toe aan deze stap, dat het ook voor ons gemakkelijker is om het oude af te sluiten en met je mee te gaan in de volgende fase. Ja, je vindt het spannend, en kijkt erg de kat uit de boom, tegelijkertijd merken we aan je dat het zo ontzettend leuk vindt om naar school te gaan. Het broodtrommeltje met fruit gaat iedere dag mee en je zit naast je grote vriend Davis. Met Davis ga je trouwen, wij mogen ook met jullie trouwen of in ieder geval op het feestje zijn . De school is bekend voor je. Je hebt hier immers al bijna 4 jaar lang 3 dagen per week doorgebracht bij de kinderopvang. Een warme en fijne plek met fantastische leidsters, waar je altijd met veel plezier naar toe bent gegaan. Op 7 januari 2013 word je 4 jaar en een dag later ga je echt starten op school. Wat gaat het snel en wat zijn we trots op je, onze kleine grote meid.

2012 Ook Nicolas is weer een jaartje ouder en is met zijn 2 jaar echt een vrolijke peuter die frank en vrij de wereld tegemoet treedt. Je verjaardag is voor jou ook een hoogtepunt, Wie is er jarig? Nicolas!!!!! (aldus Nicolas). Zingen we lang zal hij leven, dan is het plezier van je gezichtje te lezen en wil je het vooral nog een keer!! Nog een keer, horen we vaker voorbij komen, bij papa op de rug, van de glijbaan af, kietelen. Zolang het maar gek en wild is weet jij niet van ophouden. Een kleine boef die het na alle zorgen die er geweest zijn zo goed doet. Je bent gaan lopen dit jaar en je doet dat nog steeds op een koddige manier. Je gaat letterlijk dansend door het leven. Iedereen wordt daar vrolijk van. Er is nog een moment van zorg, als jij mama een paar keer midden in de nacht wakker maakt omdat je hoofdpijn hebt. De alarmbellen gaan af en er is meteen contact gezocht met Radboud. Zo fijn om daar het lijntje nog te hebben. Je kunt snel terecht en na onderzoek blijkt er gelukkig niets met je aan de hand te zijn. Over hoofdpijn klaag je nu verder ook niet meer. Je praat volop, speelt en ravot samen met je grote zus. Een zus die in alles, maar dan ook werkelijk alles je grote voorbeeld is .

2012 Met 3 en 2 jaar oud kunnen jullie steeds meer samen optrekken en dat doen jullie ook volop. Samen spelen, op onderzoek uit en de wereld ontdekken. Louise is hier vaak leidend in, maar als Nicolas het even beu is dan kan hij letterlijk van zich afbijten of wordt er even aan de haren getrokken om aan te geven dat het genoeg is. Er wordt gekleurd, waarbij Nicolas een voorliefde heeft om alles behalve het papier, te kleuren, met klei gespeeld, gekookt, gebouwd, met water gespeeld (tot grote ergernis van jullie vader), gedanst, gezongen, veel verkleed en vooral samen aantutten met de vele poppen die er inmiddels rondslingeren in huize Vos & co.

2012 Dit jaar wordt de Efteling ook echt ontdekt en hier hebben we veel uurtjes met elkaar doorgebracht. Assepoester wordt het rolmodel voor Louise. Zij kent het sprookje binnen no time uit haar hoofd (de letterlijke tekst!) en dit wordt met regelmaat dan ook opgevoerd. Natuurlijk hoort daar ook een jurk, kroon en muiltjes bij. Mama heeft regelmatig ook een rol, vaak als de prins die het muiltje mag passen bij Assepoester en soms als de gemene stiefzuster. Nicolas doet ook vrolijk mee of komt roet in het eten gooien door zijn drakenpak aan te trekken en heel hard Roodkapje te schreeuwen…moet je niet doen als iemand zo opgaat in haar toneelspel van Assepoester. Er worden handpoppen aangeschaft van de draak en de boze wolf. Nicolas neemt de boze wolf af en toe mee naar de kinderopvang om daar de andere kinderen de schrik op het lijf te jagen door grommend voor ze te gaan staan met de wolf voor zijn gezicht….”ik ben de boze wolf”….. Het sprookjesboom theater wordt met veel plezier bezocht en de dvd van de eerste musical met Willem de houthakker wordt vaak nagespeeld door jullie allebei. Ook in 2013 zullen we weer regelmatig in het park te vinden zijn, hebben het abonnement maar weer verlengd.. want als je zoon jippppppiieeee roept als je zegt, we gaan naar de Efteling, dan kun je niet weigeren .

2012 Samen voor het eerst op vakantie, 8 dagen Kreta, een eiland dat papa en mama al vaker bezocht hebben. De lange reis breekt vooral Nicolas op, hij heeft 2 dagen nodig om weer een beetje op de wereld te komen. Louise voelt zich meteen thuis en springt de eerste ochtend samen met haar moeder het koude water van het zwembad in, om hier vervolgens veel tijd door te brengen in wisselende rollen. Soms als Louise, heel vaak als Pipi Langkous. Een ander groot voorbeeld van onze dame. In water springen is iets wat vaderlief en Nicolas vooral achterwege laten. Leek Nicolas aanvankelijk een waterrat, hij kiest inmiddels toch de kant van zijn vader. Eerst wennen, lang wennen, een teentje in het water, moeilijk gezicht, gillen, nog een keer, en dan uiteindelijk na veel gedoe de overgave J. Louise is het water niet uit te slaan en wil vooral samen met mama in het diepe. Samen spelletjes doen en mama ook vertellen dat zij zo’n kwebbel is en of die niet even haar mond kan houden tijdens het zwemmen…

2012 Als het gaat om leuke uitspraken van jullie, die zijn er weer genoeg dit jaar. Hier een selectie:

Nicolas: “sport je lekker pit”. Dit vooral heel hard zingen en geïnspireerd door een liedje van Ernst, Bobbie en de rest waar het sport je lekker fit, zodat er meer pit in zit, voorbij komt.

Louise heeft Assepoester omgebouwd tot een modern feministisch sprookje en verkondigt op haar hakken dat ze vandaag naar het voetbal gaat.

Nicolas is erg trots op zijn piemel die hij sinds kort “Pino” noemt. En zo heeft Nicolas een piemeltje en Louise een naveltje..aldus Nicolas.

Louise: ’Wat wil je van Sinterklaas mama? Mama: “Dat jullie gelukkig en gezond zijn. Dat het goed met jullie gaat, dat is het grootste cadeau. Louise: “ Dat kan Sinterklaas niet geven hoor!

Nicolas (net 2): wordt wakker en deelt mee…ik ben chagrijnig.

Louise: het eten smaakt delicious.

Nicolas doet verstoppertje, knijpt zijn ogen dicht en zegt…waar is Nicolas nou gebleven? Of hij verstopt zich om bij 10 heel hard aan te komen rennen, luid roepend: hier ben ik!!

Vraag aan Louise, hoe vond Manon je jurk van Assepoester? Louise: niks aan!

Nicolas: na de zoveelste keer niet luisteren mag meneer even op de gang. Dit doet hij braaf om na een paar seconden aan te komen rennen met de mededeling: ik luister wel. Om dat vervolgens natuurlijk niet te doen.

Louise tijdens het aankleden: deze combinatie kan echt niet mama!

Nicolas is zo dol op eten dat hij zeer regelmatig jammmm zegt in plaats van ja.

Louise op de wc pratend in zichzelf: Ze zitten maar te zeuren dat ik moet drinken, ze zitten maar te zeuren dat ik moet slapen, ze zitten maar te zeuren dat ik moet plassen….ik wil het zelf bepalen!

Nicolas wil graag naar de pindadroom (dat is de pandadroom voor jongetjes die graag eten ;-))

Louise vindt het kerstverhaal maar raar. Komt thuis met de mededeling dat ze het echt stom vindt dat er een baby in de stal is; die hoort toch bij zijn papa en mama en niet in de stal? Ik vind het echt stom!

Nicolas staand op tafel: Kijk Louise, ik ben groot.

Louise: we zijn met z’n vieren, papa is 1 , Nicolas is 2, Louise is 3 en mama is heel oud……!

Nicolas zit in de “wat is dat fase”? Om vervolgens zelf vaak al een antwoord paraat te hebben. Als je zegt dat is een lepel. Zegt hij, nee dat is een vork…en is daar maar moeilijk vanaf te brengen.

Louise heeft een nieuw hondje en ze noemt het….Analyse…

Nicolas regelmatig tijdens het avondeten: mag ik ook iets praten?

Louise: jullie zijn niet alleen op de wereld hé? Ik ben er ook nog!

2012 En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Dat doen we maar niet. 2012 was een mooi jaar dat ons veel gebracht heeft. We kijken uit naar 2013 en kijken vooral mee met onze kinderen naar hoe zij de wereld en het leven ervaren. Dan zijn de kleinste dingen vaak het grootste geschenk. Dat wensen we jullie ook, veel van dit soort grote geschenken.

Liefs en dikke kus,

fam. Vos & co